Waar moet ik beginnen

Heeei

Um, er gaat echt maar een ding door mijn hoofd. Waar moet ik in godsnaam beginnen. Waarom heb ik dit niet eerder gedaan. Nou, laten we het proberen.

In onze vijfde week zijn we met Robert en Maartje een dolfijnen tour gaan doen. Met zu'n 4e op een bootje en opzoek naar ze. Wat was dat een mooie ervaring. Op de terugweg kwamen we nog een chillende leguaan tegen, slingerende apen en de rode ibis. Daarna werden werden we afgezet bij Nieuw Amsterdam. Een fort wat in de tweede wereld oorlog is gebruikt. Maar wat was het hier ontzettend warm. Echt geen zuchtje wind te vinden. Dus na een uur hadden we het wel weer gehad. Weg hier......

Toen we eenmaal weer thuis waren hebben we ons klaar gemaakt voor een avondje stappen. Onze huisgenoot wilde wel mee. Dus daar gingen we met z'n vijven op naar de stad. We belande in een discotheek/kroeg waar wij echt de enige blanke waren. Met de gedachten we drinken er hier één en dan zijn we weer weg werd het steeds gezelliger. Het bier smaakte goed, dus 's nachts om half 4 rolde we naar buiten.

Daar gingen we dan, deel twee. Toen ik zaterdag morgen wakker werd voelde ik me zo ontzettend slecht. pffff. Elroy heeft niets anders gedaan dan me de hele dag uitgelachen. Nadat ik 's middags even met oma en de rest van de familie had geskyped heb ik besloten toch maar weer even te gaan slapen.
En toen ineens stond daar iemand aan mijn bed... kim... kim.... kim!!! KIM!!!!!!!!!!!! Nou, ik schoot wakker, en hoe, ik had meteen een rot humeur. En het mooiste was nog dat hij me wakker maakte om te vragen of we met Robert en Maartje mee wilde naar een concert.... HALLOOO IK HEB EEN KATER... Nou, laat ik het erop houden, dat het even duurde voor ik wakker was. haha... maar, uiteindelijk zijn we toch gegaan.

Daar gingen we dan, op naar het concert. Bij aankomst vond ik de sfeer al heel raar, niet helemaal mijn dingen. Maar goed, we zijn er nu toch. Bij binnenkomst zag ik pas hoeveel mensen er waren. Naar schatting van het internet waren het er 30.000 in een stadion. Met maar één ingang wat tevens de uitgang was. Zonder enige nooduitgang. Daar stonden we dan. In een stadion vol met mensen. Enigszins ongemakkelijk stonden we van een afstand even alles te bekijken. Tot ik ineens in het midden een groepje mensen onrustig zie bewegen. En voor ik het week komt er een golf van mensen op ons af rennen. Dus uit reflex draaien wij ons ook om, RENNEN.... Gelukkig viel het mee. Na ongeveer 10 meter stond iedereen weer stil en snapte eigenlijk niemand wat er nu echt was gebeurd. Later bleek dat iemand met pepperspray had gespoten waardoor iedereen in paniek raakte.... Hoezo kudde gedrag.
Om van de schrik te bekomen zijn we toch maar even op de tribune gaan zitten. Maar toen het begon te regenen kwam weer iedereen op ons af rennen. Nou, het was genoeg, weg hier. Na nog een cocktail te hebben gedronken in de stad lagen we rond 3 uur in bed.

Maar, we hadden natuurlijk alweer plannen voor de volgende dag. We gingen naar Brownsberg. Dus om 6.30 ging onze wekker weer... pffff joepie! :|
Vandaag gingen we met Maartje, Robert, Miquel en Miguel, een goed gezelschap voor een leuke dag. Na een rot eind met de auto kwamen we aan bij Brownsberg. Ondertussen was ik wakker geworden en konden we begonnen aan de tocht. Nou daar gingen we, al klimmend en klauterend door het bos. Opzoek naar de watervallen. De eerste hadden we al snel bereikt. Na een verkoeling onder de waterval gingen we weer verder. Nou, na heeeeeeel lang te hebben gelopen kwamen we uit bij de volgende. Maar het leuke aan dit soort tochten is altijd..... je moet ook weer terug... Het was mooi, maar, zwaar!

Nou vervolgens was het dinsdag. Tijd om een dagje thuis te werken. Ineens ging mijn telefoon. Een appje van mijn moeder. Met een foto van haar en Desiree met een geel GGD boekje. Met de tekst eronder; "wij zijn er klaar voor, jullie ook?" Ik snapte er niets van. De tranen rolde over mijn wangen en het enige wat ik kon zeggen is; "Elroy, snap jij dit?"... Ja hoor, die impulsieve acties heb ik dus niet van vreemde, want volgende week maandag tot zaterdag komen ze naar Paramaribo. hahaha, ze zijn echt gek.....

Aangezien Elroy op vrijdag nog steeds last had van zijn buik leek het ons slim om eens naar een dokter te gaan. Op aanraden van zijn verzekering belande we in het ziekenhuis. Nou, ik was hier om Elroy bij te staan, maar ik heb mijn ogen uitgekeken. Privacy is iets wat hier nog niet heel hoog in het vaandel staat. Na wat onderzoeken en testen kreeg hij na 3 uur een antibiotica kuur mee naar huis. Nou dat viel nog mee, we hadden verwacht hier veel langer te moeten wachten. We hadden namelijk een rugzak met en compleet overlevingspakket meegenomen.

Het was zover, het was maandag, vandaag kwamen mijn moeder en Desiree. Na een dagje op stage zijn we hun met de taxi op gaan halen. Het was leuk weer mensen van het thuis front te zien. We hebben een weekje genoten met z'n 4e. Allemaal leuke dingen gedaan.

Het paasweekend stelde voor ons niet veel voor. Met wat skype met lieve mensen in Nederland, uitrusten en lekker zwemmen was het lange weekend ook weer voorbij. Tijd voor een nieuwe week, tijd om weer te knallen op stage.

Nou mensen, zoals jullie misschien al hebben gelezen op facebook gaat het met onze opdracht zo goed dat we hebben besloten een maand eerder naar huis te komen. Dus, vanaf 21 juni ben ik weer in het land te vinden.

tot snel