Het binnenland

Hallo allemaal,

Nou daar ben ik dan weer.

Twee weken geleden op donderdag kregen we ineens de onverwachte vraag of we op maandag mee wilde gaan naar het binnenland. Natuurlijk was onze reactie; "ja graag!". Maar vervolgens dacht ik ook meteen, wat moeten we in godsnaam nog allemaal hiervoor regelen, we hebben nog maar een paar dagen.

We hadden besloten om dit weekend dus niets te gaan doen en lekker uit te rusten zodat we maandag fris en fruitig richting het binnenland konden gaan. Maar we waren nog niet goed en wel thuis en toen kwam de volgende vraag vanuit Robert en Maartje. Hebben jullie zin om zaterdag op zondag mee te gaan naar Nickerie..... Elroy en ik keken elkaar aan. En natuurlijk was ons antwoord ja, want die kan dat we dit kunnen zien kunnen we toch niet zomaar aan ons voorbij laten gaan.

Dus, vrijdag richting de stad en nog wat spoed inkopen gedaan voor het binnenland en zaterdag moesten we weer vroeg in de morgen bij Robert en Maartje zijn. Op naar Nickerie. Na een rit van 4 uur kwamen we dan eindelijk aan in Nickerie. Er was echt niets te doen tegenover Paramaribo. Volgens mij was ik dan ook de enige van ons gezelschap die het wel enigzinds naar zijn zin had, want ik ben gewend om ergens te wonen waar niets te doen is hahahaha

Na 's avonds gezellig wat te hebben gegeten en gedronken was de dag alweer voorbij. Zondag begon de helse rit weer naar huis. 4 uur in de auto... pfffffff.... Toen we zondag thuis kwamen zijn we snel begonnen met onze tassen inpakken... want, morgen is het namelijk zover, we aan naar het binnenland.

Maandag morgen kwam Jerry ons op halen. Onze collega bij de NVB. Na gister 4 uur in de auto te hebben gezeten, hadden we nu weer een hele reis voor de boeg. Eerst gingen we 4 uur met de auto....... En daarna 3,5 uur met een open boot.

Onderweg hebben we dik een uur heel harde regen gehad. We hadden wel regen jassen maar het regende zo hard dat dit niet baatte. We waren zeik nat!

Na 3,5 uur kwamen we aan bij een kleine oever aan de rivier. bij het dorpje Godo en Solang. Dit licht aan het einde van de Suriname Rivier. Hier stonden al mensen ons op te wachten.
Het was al half 7 dus we moesten snel de boot uitladen, want rond 7 uur wordt het al donker in Suriname.

Aangekomen bij ons huisje troffen we naar onze mening een simpel hutje aan. Een veranda, een grote kamer wat keuken en woonkamer voor moest stellen (maar hier stond bijna niets in) en twee aangrenzende kamers met veldbedjes waar we moesten slapen. Elroy en ik lagen samen op een kamer en in de kamer naast ons sliepen onze collega's. Maar toen we de de dag erna een rondleiding kregen door het dorp, bleek het dat wij echt een heel luxe huis hebben!

Omdat het al snel donker werd konden we verder nog niet echt goed een beeld krijgen van het dorp. We hadden een eco toilet.Nou opzicht een prima oplossing, maar omdat het daar minimaal 30 graden is gaat dit toch best wel stinken. Ook is er elke dag alleen maar van 19 t/m 23 uur stroom. de rest van de dag is hier geen stroom.

Dinsdag waren we al vroeg wakker van de warmte. We leerde mevrouw Hortanz kennen. zij is de juf van het alfabetiseringsproject in het dorp waar we waren (Godo-Solang). Zij heeft ons de rest van de week mee op sleeptouw genomen zodat we alles konden zien. Omdat wij maar een week verbleven in het dorp hoefde wij niet naar het hoofd van het dorp.

De mensen in dit dorp spreken een andere taal. Saranaccaans. Hier versta je werkelijk helemaal niets van! Ik weet alleen dat Oe wiki noh goedemorgen is en dat je dan Oe wikki ooo terug zegt en dat oe de noh goedemiddag is en dan zeg je terug, oe de ooo. De mannen uit de dorpen spreken vaak wel Nederlands omdat zij vaak naar de stad gaan om hier spullen te verkopen en om te werken. De vrouwen doen echt ontzettend veel in deze dorpen. Ze zorgen voor de kinderen, doen de was in de rivier, doen de afwas in de rivier, hebben een kostgrondje waar ze eten verbouwen enzo, enzo.

Ze hebben hier een hele mooie waterval de tappa watra waterval. Deze is niet hoog maar wel heel breed. echt heel mooi. We hebben hier elke dag gezwommen, zoals ze het daar noemen, baden.Maar, na 6 dagen baden in de rivier en geen stromende douche, verlangde ik wel weer naar een douche hoor. Owja, en als vrouw mag ik daar geen korte broek aan. Ik moet een panji aan. Een doek die ik om mijn heupen moet knopen zodat mijn benen tot mijn knieën zijn bedekt. Maar de vrouwen lopen hier dan wel weer vaak in bloten tieten rond. Het is echt raar.

Verder hebben we heel veel mensen leren kennen. Een man was in zijn eentje een brug aan het bouwen over een grote beek. Hier moesten de kinderen die naar school gingen elke dag doorheen lopen. hij vond dit gevaarlijk en vond dat hier iets aan moest gebeuren, dus is hij alleen een brug gaan bouwen.

Ook was er een lijk in het dorp. drie weken geleden is er iemand overleden. Deze vrouw hebben ze toen gebalsemd en midden in het dorp in een soort hutje neer gelegd. Nu is er al drie weken lang elke dag feest. ze dansen, zingen en drinken. wij hebben natuurlijk een dag mee gedaan, want die kans kunnen we niet laten schieten. Wat een avontuur, die mensen kunnen dansen hahahaha.... Ik voel me echt zo stijf als een hark als je dat ziet. Heel bijzonder om te zien hoe ze dat in een andere cultuur doen. de laatste nacht hebben ze de hele nacht muziek gemaakt en gedanst, want zaterdag gingen ze begraven. dit doen dan ook alleen maar de mannen van het dorp. de vrouwen mogen hier niet bij zijn. daarna is er 6 weken rouw en mogen ze geen muziek meer maken en niet meer dansen.

Vorige week in Nickerie zijn we naar een crematorium gaan kijken. maar daar ging het er weer heel anders aantoe. Dit was het crematorium van een Hindoestanen gemeenschap. zij maken een stapel van pallets. hier zetten ze de kist op. dan smeren ze het lichaam en al het hout in met olie. dan maken ze de kist dicht en dan moet de oudste zoon deze aansteken. iedereen van de familie moet dan wachten tot alles is opgebrand. dus je ziet het lichaam op den duur in de brand staan. heel apprart. ook moeten alle mannen zich dan helemaal kaal scheren.

Jaaa, er leven hier veel verschillende culturen. af en toe te moeilijk om allemaal bij te houden.

Het was echt een ervaring die ik niet had willen missen! Zo veel rust daar, zo'n aardige mensen, zo'n cultuur shock, genoegen nemen met minder. Echt, het was geweldig!

Toen we zaterdag thuis kwamen van weer een lange reis en een heel avontuur was natuurlijk het idee... We gaan niets doen, lekker uitrusten... Maar, hahahah, daar waren Robert en Maartje weer en we hadden een geniaal plan bedacht waar we wederom geen nee tegen konden zeggen. We gingen naar Berg en Dal. Een activiteiten park waar een zipline was. Er waren in totaal 7 kabels, de hoogste was 35 meter hoog, je vloog dan over de Surinamerivier, in totaal was het ongeveer 1 kilometer kabel en je ging op het snelste punt rond de 50 km per uur. GEWELDIG, ik zou het zo nog een keer doen. Dat was echt gaaf om te doen.

Dus toen we dan zondag avond thuis kwamen waren we echt dood moe. Slapen, dat was het enige waar we nog aan konden denken ;)

Morgen ben ik alweer 5 weken hier. de tijd vliegt echt.

Nou, ik was van plan om niet een heel erg lang verhaal te schrijven. Mislukt!!! hahaha

Tot snel
x